добро утро (сло.)
— Е, добарден, де, или доброутро. Јас се заплаши да не ме закрпе кучката, та се заборави и доброутро да реча.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
— Море, доброутро, домаќину, бре! — вика Манџик, братучед на Крлета и сака некако да го протера слепото магаре покрај Малови, ама овие знаат тој што сака и со една сопа го нападија над кале.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Кушо дојде до оганот како кабаетлија што задоцни; рече: „доброутро“, ја симна и тој капата и со „благослови оче“, му бакна рака на попот.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Дојдов да се уверам дали навистина петловото доброутро ќе биде за тебе збогум.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
- Доброутро, спанко! - слушна Полжавот потсмешлив, познат глас.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
- Доброутро - буди, вика, третпат петел кукурика.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
- Доброутро, здраво-живо! - поздравува врапче сиво. - Доброутро - поздрав врел ви испраќа гулаб бел.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
- Доброутро, убав цвете! - мама буди свое дете.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Мислеше дека ме опива првото доброутро на пролетта во таа крастава година да лежам со тил на камен и без трепкање да го гледам движењето на орлите.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Телефонот ѕвонеше. „Доброутро, Бартон. Овде Бартон. Сега е седум часот. Стани и уживај.“
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Онаа Илинка, жената на Крсто касапот, не знае ни доброутро да ти рече, ни добровечер, а со неа разговор да поведеш како по коприви боса да прошеташ.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
- Знаеш многу добро дека јас и Денко Самоников се знаевме колку за едно службено доброутро, или за она необврзно како си?
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Значи можеш да му речеш доброутро на новиот ден - вели Денков без да го поткрене погледот од листот што изгледа неколкупати го има прочитано.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
На некои сокачари лагата и итрината им стануваат како доброутро, си рече кајмакамот.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
А потоа се обиде и да ја образложи својата заборавност: - Веројатно и ти ќе се однесуваше на сличен начин ако ја имаше за доброутро онаа глетка.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
- Доброутро! Како сме денес? - им се обрати докторот на тројцата пациенти кои ја делеа болничката соба.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
- Доброутро, спанко! Повторно ме плашиш. Томо само ја развлече устата во нешто што требаше да личи на насмевка.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
- Што си се „расцимолила“ краво една? - праша штотуку станатата разбушавена Ана, за која пладнето секогаш беше доброутро.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Мајка веќе беше будна, вечно внесена по редот во куќата, по навика појде кон чардакот, да си рече доброутро со Татко.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
